Krótkowzroczność (krótkowzroczność) u dzieci w River Forest, IL

Autor: Allison Kirk Babiuch

Krótkowzroczność, krótkowzroczność, jest najczęstszym schorzeniem oczu na świecie, które w ciągu ostatnich dziesięcioleci coraz częściej występuje, zwłaszcza w Azji Wschodniej. Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że krótkowzroczność dotyczyła 27%, a wysoka krótkowzroczność 2.8% światowej populacji w 2010 roku i przewiduje, że częstość występowania krótkowzroczności osiągnie 50% do 2050 roku, przy czym aż 10% to krótkowzroczność wysoka. Oprócz utrudniania widzenia i jakości życia, wysoka krótkowzroczność wiąże się ze zwiększonym ryzykiem poważnych zagrażających wzrokowi uszkodzeń siatkówki, zaćmy i jaskry. Krótkowzroczność to poważny problem zdrowia publicznego, stanowiący duże obciążenie zdrowotne i ekonomiczne dla społeczeństwa. Badane są liczne interwencje mające na celu zapobieganie progresji krótkowzroczności. Obejmują one od zwiększenia ekspozycji na światło słoneczne i ograniczenia w pobliżu pracy, przez antymuskarynowe środki farmakologiczne, po specjalne soczewki kontaktowe.

Kilka badań w USA i innych krajach wykazało niedawny dramatyczny wzrost częstości występowania krótkowzroczności u dzieci w wieku szkolnym. Chociaż czynniki genetyczne odgrywają rolę w rozwoju krótkowzroczności, szybki wzrost jest prawdopodobnie związany z czynnikami środowiskowymi i stylem życia. Przyczyny środowiskowe obejmują brak czasu spędzanego na zewnątrz i większą ilość czasu spędzanego w pobliżu pracy, takiej jak czytanie, czas komputera i korzystanie z podręcznych urządzeń elektronicznych. Badania wykazały, że dzieci, które spędzają więcej czasu na świeżym powietrzu, mają mniejszą szansę na krótkowzroczność. Dzieci ze środowisk miejskich są ponad dwukrotnie bardziej narażone na krótkowzroczność niż dzieci ze środowisk wiejskich. Chociaż dokładny mechanizm, dlaczego czas spędzany na zewnątrz zapobiega postępowi krótkowzroczności, uważa się, że naturalne światło słoneczne lub odpowiedni czas patrzenia na odległość mogą stanowić ważne wskazówki dla rozwoju oczu. Eksperymenty na zwierzętach sugerują, że praca w pobliżu może skutkować nadwzrocznością rozogniskowania siatkówki, prowadzącą do nadmiernego wzrostu oka i wynikającej z tego krótkowzroczności.

Atropina w małych dawkach to nowa metoda leczenia progresji krótkowzroczności, ale optymalne stężenie pozostaje niepewne. Dokładny mechanizm, za pomocą którego atropina, nieselektywny antagonista receptorów muskarynowych, spowalnia krótkowzroczność, jest nieznany. Możliwe mechanizmy obejmują: eliminację zakwaterowania; miejscowe efekty siatkówkowe, które spowalniają postęp; potencjalne zmiany biochemiczne; oraz zwiększona ekspozycja na promieniowanie UVA w wyniku rozszerzonej źrenicy potencjalnie ograniczającej wydłużenie osiowe. Ponieważ częstość występowania krótkowzroczności w Azji jest znacznie wyższa niż w innych regionach, nie jest zaskakujące, że większość randomizowanych badań dotyczących kontroli krótkowzroczności przeprowadzono w Azji, z których trzy omówiono poniżej.

Atropina w leczeniu krótkowzroczności (ATOM 1) wykazała, że ​​1% krople atropiny zmniejszają progresję krótkowzroczności i wydłużenie osiowe. Jednak atropina 1% często powoduje niepożądane skutki uboczne, w tym: niewyraźne widzenie do bliży, światłowstręt i ma większą szansę na krótkowzroczny efekt odbicia po odstawieniu atropiny. Następnie stwierdzono, że krople do oczu z atropiną o niższym stężeniu spowalniają progresję krótkowzroczności z mniejszymi skutkami ubocznymi. W badaniu ATOM 2 0.5%, 0.1% i 0.01% atropina spowalniała progresję krótkowzroczności odpowiednio do -0.3±0.60 D, -0.38±0.60 D i -0.49±0.63 D w ciągu 2 lat. Przy mniejszej liczbie skutków ubocznych i odbiciu po cesji kropli stwierdzono, że 0.01% atropiny ma lepszy stosunek leczenia do efektu ubocznego. To badanie było ograniczone brakiem grupy kontrolnej placebo. Ponadto wydłużenie osi w grupie 0.01% pozostało znaczące (0.41±0.32 mm/2 lata), co sprawia, że ​​niepewna jest rola niskiego stężenia atropiny w kontroli krótkowzroczności. W raporcie American Academy of Ophthalmology z 2017 r. stwierdzono, że istnieją dowody na poziomie 1, które przemawiają za stosowaniem atropiny w celu zapobiegania progresji krótkowzroczności, a biorąc pod uwagę bardziej trwały efekt i mniej działań niepożądanych 0.01% atropiny, może to być najbardziej uzasadnione podejście, chociaż optymalny czas na rozpoczęcie i przerwanie terapii nie jest znany. Niedawne globalne badanie wśród członków towarzystw okulistycznych pediatrycznych wykazało, że prawie dwie trzecie członków regularnie przepisuje 0.01% atropiny w celu zmniejszenia progresji krótkowzroczności.

Niedawno badanie LAMP (Low Concentration Atropine for Myopia) wykazało, że 0.05% atropiny (w porównaniu z 0.01% i 0.025%) była lepsza w kontroli krótkowzroczności. Po 2 latach średnia progresja sferycznego ekwiwalentu wyniosła 0.55±0.86 D, 0.85±0.73 D i 1.12±0.85 D odpowiednio w grupach 0.05%, 0.025% i 0.01% atropiny. Tymczasem średnia długość osiowa zmienia się w ciągu 2 lat o 0.39±0.35 mm, 0.50±0.33 mm i 0.59±0.38 mm. Najczęstsze działania niepożądane (utrata akomodacji i powiększenie źrenicy) były łagodne i dobrze tolerowane we wszystkich grupach. Badanie LAMP przyczyniło się w kilku aspektach do zrozumienia niskiego stężenia atropiny w kontroli krótkowzroczności. Po pierwsze, jest to pierwsze podwójnie ślepe, randomizowane, kontrolowane placebo badanie dotyczące kropli atropiny o niskim stężeniu, które dostarcza najsilniejszych dowodów na poparcie jej roli w kontroli krótkowzroczności. Po drugie, rozwiązało poprzednie kontrowersje związane z badaniem ATOM2 i nakreśliło odpowiedź zależną od stężenia zarówno pod względem skuteczności, jak i profilu działań niepożądanych w zakresie niskich stężeń atropiny od 0.05% do 0.01%. Po trzecie, badanie dalej sugerowało, że wyższe stężenie 0.05% atropiny o niskim stężeniu jest najskuteczniejsze spośród trzech stężeń i pozostaje dobrze tolerowane.

Opublikowano kilka badań kohortowych dotyczących krótkowzroczności w populacji nieazjatyckiej, a na całym świecie trwa ponad 30 zarejestrowanych badań klinicznych z zastosowaniem małej dawki atropiny w różnych stężeniach, od 0.0005% do 0.05%. Przyszłe wyniki tych badań powinny lepiej informować o wyborze stężenia atropiny w celu kontroli krótkowzroczności oraz kwestii odbicia przy odstawieniu atropiny.

Inne metody leczenia dotyczyły metod optycznych, w tym soczewek kontaktowych do zmiany kształtu rogówki na noc (ortokorekcja) i jednodniowych miękkich soczewek kontaktowych z podwójnym ogniskiem. FDA niedawno zatwierdziła MiSight, jednorazową, jednorazową miękką soczewkę kontaktową stosowaną w ciągu dnia dla dzieci w wieku 8-12 lat. MiSight posiada centralną strefę zawierającą krótkowzroczną wadę refrakcji z koncentrycznymi pierścieniami obwodowymi krótkowzrocznego rozogniskowania (dodatkowa moc dodatnia) i korekcji odległości. Trzyletnie randomizowane, kontrolowane badanie wykazało, że MiSight spowodował 59% redukcję progresji krótkowzroczności i 52% redukcję długości osi. Wskazane są dalsze badania w celu oceny bezpieczeństwa długotrwałego noszenia soczewek kontaktowych u dzieci oraz progresji krótkowzroczności z odbicia po odstawieniu soczewek kontaktowych.

Na całym świecie trwają liczne badania na dużą skalę dotyczące leczenia i przyczyn progresji krótkowzroczności. Zrozumienie roli czynników wpływających na wystąpienie i postęp krótkowzroczności u dzieci ułatwi opracowanie skutecznych metod leczenia i zmniejszenie obciążenia chorobą.

Referencje:

Chamberlain, P, et al. 3-letnie randomizowane badanie kliniczne soczewek MiSight do kontroli krótkowzroczności. Optometria i nauka o wizji. 2019 sierpień; 96(8): 556-67.

Chia A i in. Atropina w leczeniu dziecięcej krótkowzroczności: bezpieczeństwo i skuteczność dawek 0.5%, 0.1% i 0.01% (Atropina w leczeniu krótkowzroczności 2). Okulistyka. 2012 luty; 119(2):347-54.

Chua WH i in. Atropina do leczenia krótkowzroczności dziecięcej. Okulistyka. 2006 grudzień; 113(12):2285-91.

Mezer E, Złoto O, Farzavandi SK i in. Aktualne trendy w zmniejszaniu progresji krótkowzroczności: badanie globalne IPOSC. JAAPOS 2018; 22: e73.

Pineles SL, Kraker RT, VanderVeen DK, et al. Atropina w zapobieganiu progresji krótkowzroczności u dzieci: raport Amerykańskiej Akademii Okulistyki. Okulistyka. 2017 grudzień;124(12):1857-66.

Yam JC, dwuletnie badanie kliniczne badania niskiego stężenia atropiny w progresji krótkowzroczności (LAMP): raport fazy 2. Okulistyka 2019 grudzień (w druku)